Temelleri kuruluş döneminde atılan Osmanlı ordu teşkilatı yükselme döneminde gelişimini sürdürmüş ve Osmanlı Devleti’nin bir dünya gücü olmasında önemli rol oynamıştır.
Kapıkulu piyadeleri sınıfına bu dönemde top arabacıları, lağımcılar, humbaracılar ve bostancılar ilave olurken kapıkulu süvarilerine ise sağ ulufeciler, sol ulufeciler , sağ garipler ve sol garipler eklenmiştir.
Bunların başlıca görevleri şunlardır:
Top Arabacıları: I. Murat zamanında kurulan topçu ocağı Fatih döneminde hızla gelişti. Büyük toplar dökülmeye başlandı. Bu topların nakli içinde top arabacıları ocağı kuruldu.
Lağımcılar: Kale kuşatmalarında tünel kazarak ve fitil döşeyerek surları ve kale duvarlarını uçururlardı.
Humbaracılar: Demirden veya tunçtan yapılan, içi patlayıcı maddeyle dolu bulunan güllelere humbara denirdi. Havan topuyla veya elle atılan bu silahları humbaracılar yapar ve kullanırlardı.
Bostancılar: Saray ve köşklerin korunmasında görev yapan askerlerdi.
Sağ ve Sol Ulufeciler: Savaş ve konak yerlerinde saltanat sancaklarını korurlardı. Kapıkulu ocaklarında olduğu gibi eyalet askerlerinde de gelişme görülmüştür.
Eyalet askerlerine yörükler, deliler, beşliler ve sakalar eklenmiştir.
Garipler: Ordunun ağırlıklarını ve hazineyi korurlardı. Kapıkulu ocaklarında olduğu gibi eyalet askerlerinde de gelişme görülmüştür. Eyalet askerlerine yörükler, deliler, beşliler ve sakalar eklenmiştir.
Yörükler: Konargöçer toplulukların oluşturduğu yardımcı birliklerdi.
Deliler: Aşırı cesaretleri ve gözü pekliklerinden dolayı deli adı verilen bu askerler sınırları koruyan hafif süvari birlikleriydi.
Beşliler: Sınır boylarında görev yaparlar ve kaleleri korurlardı. Sınırda yaşayan her beş aileden bir kişi alınarak oluşturulurdu.
Sakalar: Ordunun su ihtiyacını karşılayan gruptu.
Yardımcı Kuvvetler: Gerek duyulduğunda himaye altında veya bağlı beylik ve devletlerden de asker alınırdı. Bunların içinde en önemlisi Kırım Hanlığı’nın gönderdiği süvari birlikleriydi.
Deniz Kuvvetleri: İstanbul’un fethinden sonra başkentin ve Boğazların korunması donanmayı daha önemli hâle getirdi. Üstelik Osmanlılar Ege denizindeki birçok adayı ve pek geniş sahilleri ellerinde tutuyorlardı. Bundan dolayı Fatih Sultan Mehmet donanmaya büyük önem verdi.
Gelibolu’dan sonra, ikinci büyük tersaneyi Haliç’te kurdu. II. Bayezit, Akdeniz’de önemli başarılar elde etmiş olan devrin ünlü kaptanı Kemal Reis’i davet etti. Osmanlıların hizmetine giren Kemal Reis yeni gemiler inşa ettirdi, usta gemiciler yetiştirdi. Yavuz Sultan Selim zamanında Suriye, Filistin ve Mısır, Osmanlı topraklarına katılınca sahiller çok daha genişledi. Bundan dolayı gemi ihtiyacı arttı. Donanmanın güçlendirilmesi için Haliç tersanesi büyütüldü. Türk denizciliği, Kanuni’nin hükümdarlığı zamanında gücünün zirvesine çıktı.
Akdeniz’de Osmanlı üstünlüğü ve denizaşırı seferler bu dönemde gerçekleşti. Osmanlı donanmasının en büyük komutanı, kaptanıderya unvanını taşırdı. Kaptanıderyalar XVI. yüzyıldan itibaren vezir rütbesi alarak divan üyesi oldular. Deniz askerlerine levent adı verilirdi.
İlk Yorumu Siz Yapın