Osmanlı Devletinde Askeri Teşkilat

Savaş alanlarında arka arkaya alman yenilgiler Osmanlı İmparatorluğunda şok etkisi yapmıştır. Batıdaki gelişmeleri ancak savaşlar aracılığıyla anlayan Osmanlılar çözümü yine askerî düzeyde arayacak onun gerisindeki yapısal değişimleri dikkate almayacaklardır. Batılılarla aynı silâhlarla savaşmadıklarını gören devlet ileri gelenleri Batı karşısında gerilememek için onların silahlarıyla savaşmak gereğini anlayarak bazı yeniliklere başvurmuşlardır. Fakat her yenilik bir diğerini gerektirdiği … Devamını oku…

Sürekli bir toprak genişlemesi politikası izleyen bir devletin askerî varlığının her şeyden önce gelmesi olağandır. Osmanlı devleti de öncelikle askerî bir İmparatorluktu.  Anadolu öncesi Türk toplumlarında olduğu gibi savaş hâlâ bir geçim kaynağıdır. Toplum bütünüyle savaşa yönelmiş, savaşa göre örgütlenmiş; askerîleşmiş, ordulaşmıştır. İmparatorluğun altı yüzyıllık ömrünün yarısının savaşlarla geçtiğini anmak bu durumu kanıtlamaya yeterli olacaktır. … Devamını oku…

X. yy.’dan başlayarak Türklerde belirli ve sürekli bir yerde yerleşme eğilimi gözlenir. Bu yerleşiklik yeni bir dinin benimsenmesiyle birlikte olacaktır: İslâm. Ama her iki önemli olay da Türklerin savaş geleneklerini zayıflatmayacaktır. Zaten İslamlaşma da askerlik sayesinde değilse de onun aracılığıyla olacaktır. Başkenti Buhara olan İran-Samanî devleti islamlaşmaya hazır Orta Asya’dan gelen Türkleri ya “paralı asker” … Devamını oku…

Osmanlılarda Yönetim a) Merkezi Yönetim Osmanlı Devleti merkezîyetçi bir yapıya sahipti. Osmanlı merkez teşkilatında mutlak otorite padişaha aitti. Devlet yönetiminin merkezînde padişah ve ülkenin yönetildiği saray teşkilatı bulunuyordu. Merkez teşkilatında ordu ve ülke yönetimi, doğrudan doğruya padişahın şahsına bağlıydı. Osmanlı padişahları yetkilerini şeri ve örfi kurallara uyarak kullanırlardı. Padişahlar memleket meselelerinin, divanda görüşülüp tartışılmasını sağlarlardı. … Devamını oku…